ถั่วดำ
ถั่วดำ
ชื่อวิทยาศาสตร์ Bruguiera
parviflora (Roxb.) Wight & Arn.ex Griff.
ชื่อวงศ์ RHIZOPHORACEAE
ชื่ออื่น ถั่วทะเล (ระนอง),
รังกะแท้ (ใต้) ลังกะโด นังกะได (มลายู-ใต้)
ลักษณะทั่วไป
ไม้ต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง สูง 10-20 ม. พูพอนน้อย
ผิวเปลือกบริเวณโคนต้นมีจุดสีขาว ทรงพุ่มแคบกลมเป็นรูปปิรา-มิด สีเขียวอมเหลือง
มีรากหายใจเหนือผิวดิน เปลือกต้นสีเทา หรือสีน้ำตาลเข้ม
เรียบถึงแตกเป็นเกล็ดมีช่องอากาศเล็กๆ
ใบ ออกกระจุกที่ปลายกิ่ง
เรียงตรงข้ามสลับทิศทาง แผ่นใบรูปรี ขนาด กว้าง 3-5 ซม. ยาว 7-15 ซม. ปลายใบแหลม โคนใบรูปลิ่ม
แผ่นใบมีสีเหลืองอมเขียว ลักษณะเกลี้ยงทั้งสองด้าน เส้นใบบางมี 7 คู่ สามารถมองเห็นทั้งสองด้าน ก้านใบยาว 1.5-2 ซม.
หูใบยาว 3-6 ซม. สีเหลืองอมเขียว
ดอก สีเหลืองอมเขียว
ออกเป็นช่อกระจุกที่ง่ามใบ ช่อละ 3-7
ดอก ก้านช่อดอกยาว 1.8-2.2 ซม. ก้านดอกย่อยยาว 0.6-1.5 ซม. วงกลีบเลี้ยง เป็นหลอดยาว 0.7-0.9 ซม.
สีเหลืองอมเขียว มีสันปลายแยกเป็นแฉก 8 แฉก กลีบดอก 8 กลีบ รูปขอบขนาน ยาว 0.1-0.2 ซม.ขอบกลีบมีขน
ปลายกลีบมีขนแข็ง 3 เส้น
ผล ผลแบบงอกตั้งแต่ยังติดอยู่บนต้น
รูปทรงกระบอก ยาว 1.3-2.5 ซม.
กลีบเลี้ยงหุ้มผลตรงลำต้นใต้ใบเลี้ยง หรือฝักรูปทรงกระบอก เรียงตรง กว้าง 0.3-0.6 ซม. ยาว 8-18 ซม. ผลอ่อนสีเขียว และเปลี่ยน
เป็นสีนํ้าตาลเขียว เมื่อแก่ ออกดอกและติดผลเกือบตลอดปี
นิเวศวิทยา
พบตามพื้นที่ด้านในของป่าชายเลนที่น้ำท่วมถึงอย่าง สม่ำเสมอ
การใช้ประโยชน์ ไม้ นำมาเผาถ่าน
และทำที่อยู่อาศัย
ที่มา : วัลลิ์รุกขบุปผชาติ
ตามรอยพระบาทบรมราชกุมารี โครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชฯ
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย
( จัดทำโดย นักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี )
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น