ตาตุ่มทะเล


ตาตุ่มทะเล


ชื่อพฤกษศาสตร์: Excoecaria agallocha L. วงศ์ EUPHORBIACEAE
ชื่อพื้นเมือง: ตาตุ่มทะเล
ชื่อท้องถิ่น: ตาตุ่ม
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
เป็นไม้ต้นขนาดเล็ก - ขนาดกลาง ต้นแยกเพศ สูง 5 - 10 เมตร ผลัดใบในฤดูแล้ง ราก ระบบรากแก้ว ไม่พบทั้งรากหายใจและรากค้ำจุน ลำต้น ลักษณะต้นส่วนมากตรง เป็นตุ่มเป็นตา ปุ่มกระจายทั่วลำต้น มักแตกกิ่งในระดับต่ำ บางครั้งดูคล้ายไม้พุ่ม เปลือกลำต้นสีน้ำตาลอ่อนหรือน้ำตาลอมเทา เมื่อหักหรือทำให้เป็นแผล มียางสีขาวไหลออกมามาก
ใบ ใบเดี่ยว ติดเรียงสลับ รูปรี หรือ รูปไข่แกมรีถึงรูปไข่กลับ ขนาด 2 - 5 X 4 - 9 เซนติเมตร ฐานใบมน ขอบใบหยักเป็นคลื่นเล็กน้อย ปลายใบเรียวแหลมมน ก้านใบเรียวยาว 1 - 2 เซนติเมตร ใบเกลี้ยงทั้งสองด้าน มีสีเขียวเข้มเป็นมัน ใบแก่จัดใกล้ร่วง จะเปลี่ยนเป็นสีแดงเหลืองทั้งต้น
ดอก แยกเพศต่างต้น ดอกเพศผู้เป็นช่อแยกแขนง ตามง่ามใบ สมมาตรตามรัศมี มีขนาดเล็กมาก ติดกันเป็นกระจุก ช่อดอก ยาว 3 - 6 เซนติเมตร ดอกสีเหลืองแกมเขียว เกสรเพศผู้ 5 – 10 อัน อับเรณูเปิดโดย รอยแยก ดอกเพศเมีย เกสรเพศเมีย 3 อัน รังไข่เหนือวงกลีบ ภายในมี 3 ห้อง เชื่อมติดกันแต่ละห้องมีเม็ดไข่ 1 – 2 เม็ด 
ผล แบบผลแห้งแตก ขนาดเล็ก มี 3 พู รูปเกือบกลม ขนาด 0.2 - 0.3 X 0.3 - 0.4 เซนติเมตร ผลเกลี้ยง สีเขียวถึงน้ำตาลเข้ม

ลักษณะเด่น ใบมีหลายสีปะปนกันบนต้นเดียวกัน เมื่อทำให้ต้นเป็นแผลมียางไหลออกมา

นิเวศวิทยา พบทั่วไปในที่โล่งด้านหลังป่าชายเลน หรือ ตามชายฝั่ง ตามริมแม่น้ำที่เป็นพื้นที่สูงที่มีดินเลนปนทราย หรือ ดินเลนค่อนข้างแข็งค่อนข้างแข็ง และน้ำท่วมถึง ออกดอก - ออกผล เดือนพฤกษาคม – พฤศจิกายน

ประโยชน์ เนื้อไม้นำมาเผา และควันที่เกิดจากการเผาใช้รักษาโรคเรื้อน แก่นไม้ใช้เป็นส่วนผสมในการปรุงยาช่วยในการขับลมแก้ไข้ลม กัดเสมหะ รากใช้ตำผสมกับขิงทำเป็นยาพอก หรือ ยาทาแก้อาการบวมตามมือ และเท้า หรือ นำรากมาฝนทาแก้บวมแก้คัน ยางใช้ทารักษาโรคโลน สังคัง ยางต้มกับน้ำมันพืชใช้ทาแก้โรคเรื้อน ทาถูนวดแก้ปวดตามข้อ และอัมพาต กินยางของตาตุ่มทะเลในจำนวนน้อยจะเป็นยาถ่าย ใบแก้ลมบ้าหมู

ข้อควรระวัง ยางของตาตุ่มทะเลมีสารพิษ หากเข้าตาอาจจะทำให้ปวดอักเสบมาก อาจทำให้ ตาบอด หรือ ยางนี้ถูกตามผิวหนัง อาจจะทำให้เกิดอาการเป็นผื่นคัน หรือ บวม หรือ หากจะกินเข้าไปจะทำให้ท้องเสียอย่างรุนแรงถึงตาย วิธีแก้พิษดื่มน้ำมะพร้าว
วิดีโอเพิ่มเติ่มเกี่ยวกับตาตุ่มทะเล


( จัดทำโดย นักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี )




ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

โกงกางใบเล็ก

รูปภาพ
โกงกางใบเล็ก โกงกางใบเล็ก โกงกางใบเล็ก ชื่อวิทยาศาสตร์ Rhizophora apiculata Blume ( ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Rhizophora candelaria DC.) จัดอยู่ในวงศ์โกงกาง ( RHIZOPHORACEAE) เช่นเดียวกับโกงกางใบใหญ่ สมุนไพรโกงกางใบเล็ก มีชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ ว่า โกงกาง (ระนอง) , พังกาทราย (กระบี่) , พังกาใบเล็ก (พังงา) , โกงกางใบเล็ก (ภาคกลาง) เป็นต้น ต้นโกงกางใบเล็ก เป็นไม้ที่มักขึ้นในดินเลนค่อนข้างอ่อนและมีน้ำทะเลท่วมถึงแบบสม่ำเสมอ บริเวณชายฝั่ง ริมคลอง และริมแม่น้ำที่มีน้ำทะเลท่วมถึง และมักจะขึ้นอยู่ตามบริเวณด้านนอกของป่าชายเลน ซึ่งการกระจายพันธุ์ก็จะแตกต่างกันออกไปในแต่ละพื้นที่ เช่น ที่อำเภอคุระบุรี จังหวัดพังงา จะพบขึ้นกระจายทั่วไปถัดจากกลุ่มไม้ลำแพน ส่วนป่าชายเลนในท้องที่อำเภอเขาสมิง จังหวัดตราด มักจะพบขึ้นอยู่ลึกเข้าไปจากขอบป่าหลังเขตแนวของไม้แสมและไม้ลำพู เป็นต้น นอกจากนี้ยังสามารถพบต้นโกงกางใบเล็กได้ในบริเวณริมฝั่งของเขาหินปูน หิวควอร์ตไซต์ และเขาหินเชลอีกด้วย โดยมีเขตการกระจายพันธุ์อยู่ในประเทศอินเดีย ศรีลังกา ทางเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และทางตอนเหนือของประเทศออสเตรเลี...
อ่านเพิ่มเติม

น้ำนอง

รูปภาพ
น้ำนอง ชื่อวิทยาศาสตร์ Brownlowia tersa (L.) Kosterm. ชื่อวงศ์ TILIACEAE ลักษณะทั่วไป   ไม้พุ่มแตกกิ่งระเกะระกะจากโคนต้น ออกเป็นกอแน่น สูง 1-3 ม. เปลือกต้นเหนียวคล้ายเชือก ใบ เป็นใบเดี่ยวเรียงเวียน แผ่นใบรูปใบหอก กว้าง 2.5-6 ซม. ยาว 10-21 ซม. ปลายใบแหลมถึงเรียวแหลม โคนใบมน ขอบใบเรียบ มีเส้นใบ 6-8 คู่ โค้งจรดกันที่ขอบผิว ผิวใบด้านบนเกลี้ยง เป็นสีเขียวเข้ม ผิวใบด้านล่างมีลักษณะเป็นเกล็ด เป็นสีเหลืองอมน้ำตาล คล้ายใบทุเรียนบ้าน ก้านใบยาว 0.5-1 ซม. ดอก สีขาว ออกดอกตามง่ามใบ เป็นช่อแยกแขนง ตาดอกมีลักษณะกลมเล็ก ดอกมีขนาดเล็ก วงกลีบเลี้ยงเป็นรูประฆัง ปลายแยกเป็น 5 แฉก รูปสามเหลี่ยม กลีบดอกมี 5 กลีบ รูปขอบขนานมีเกสรเพศผู้จำนวนมาก ผล ผลเป็นผลแห้งแตก มี 2 พู กว้าง 1-1.5 ซม. ยาว 1.5-2 ซม. ขั้วผลแหลมและบานออกไปทางปลายผล รูปร่างคล้ายสามเหลี่ยม ผลอ่อนเป็นสีเขียวและสีเขียวอมเหลืองเมื่อผลแก่ ออกดอกและติดผล เดือน มี.ค.-พ.ค. นิเวศวิทยา พบตามป่าชายเลนพื้นที่ค่อนข้างสูง ซึ่งนํ้าทะเลท่วมถึงเป็นครั้งคราว เป็นพันธุ์ไม้ป่าชายเลนที่ค่อนข้างหายากชนิดหนึ่ง ...
อ่านเพิ่มเติม

พังกาหัวสุมดอกแดง

รูปภาพ
พังกาหัวสุมดอกแดง ชื่อวิทยาศาสตร์ Bruguiera gymnorrhiza (L.) Savigny ชื่อวงศ์ RHIZOPHORACEAE ชื่ออื่น ประสัก ประสักแดง โกงกางหัวสุม พังกาหัวสุม (กลาง) , พลัก ลักษณะทั่วไป ไม้ต้นขนาดใหญ่ สูง 25-35 ม. ทรงพุ่มกลม ทึบ โคนต้น มีพูพอนสูง และมีช่องอากาศขนาดใหญ่อยู่ทั่วไป มีรากหายใจ คล้ายหัวเข่า เปลือกต้นหยาบสีนํ้าตาลดำ ถึงดำแตกเป็นร่องตามยาว ไม่เป็นระเบียบ ใบ ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก รูปไข่แกมรีหรือรูปรี กว้าง 4-9 ซม. ยาว 8-20 ซม. โคนใบมน ปลายใบแหลมสั้น ผิวใบเรียบหนา คล้ายแผ่นหนัง ผิวใบด้านบนมีสีเขียวเข้มเป็นมัน ผิวใบด้านล่างเป็นสีเขียว อมเหลืองมีเส้นใบ 8-10 คู่ และเส้นใบสีแดงเรื่อๆ ก้านใบกลมมีสีแดงเรื่อๆ ยาว 2-5 ซม. หูใบแหลมยาว ประกบกันเป็นคู่ๆ ที่ปลายกิ่ง ยาว 4-8 ซม. มีสีแดง ร่วงง่าย ดอก สีแดงหรือแดงอมชมพู ออกดอกเดี่ยวๆ ตามง่ามใบ ก้าน ดอกยาว 3-4 ซม. ดอกตูมโค้งลงล่าง รูปกระสวย ยาว 2.5-3.5 ซม. กลีบเลี้ยงสีเขียวปนสีแดง โคนติดกัน ปลายแยกเป็นแฉกแคบๆ ลึกลง ครึ่งหนึ่ง มี 10-16 แฉก แต่ละแฉก กว้าง 0.3-0.5 ซม. ยาว 1.5-2 ซม. มีกลีบดอก 10-16 กลีบ รูปขอบข...
อ่านเพิ่มเติม